Wyświetlenie artykułów z etykietą: Środowisko

Burmistrz Gminy i Miasta Miechów serdecznie zaprasza Mieszkańców do udziału w akcji „SadziMY las w Miechowie”, którą zaplanowano na sobotę 22 kwietnia w godz. 11:00 – 14:00 na terenie byłego składowiska odpadów po rekultywacji (ulica Ogrodowa).

Wspólne sadzenie lasu odbędzie się w Miechowie już po raz drugi. W Światowy Dzień Ziemi na mieszkańców czekać będzie 1000 sadzonek drzew, narzędzia potrzebne do pracy oraz upominek – sadzonki ziół i kwiatów.

Z uwagi na brak miejsc parkingowych w okolicy wydarzenia, w godz. 10:45 – 14:00, co 15 minut, z przystanku autobusowego w Rynku będzie można skorzystać z bezpłatnego transportu.

Więcej informacji udziela Referat Spraw Społecznych, Kultury, Sportu i Współpracy z Organizacjami Pozarządowymi, ul. H. Sienkiewicza 25, II piętro (pok. 214 oraz 215) tel. 41 388 26 30, 534 533 551.

Zachęcamy do wzięcia udziału w inicjatywie!

Projekty służące lokalnej społeczności

Od początku swej działalności firma SumiRiko Poland angażuje się w życie społeczności lokalnej, odpowiadając na bieżące potrzeby jak również podkreślając wagę konkretnych działań z udziałem swoich pracowników. Od 2011 roku wolbromski zakład realizuje wolontariacki program grantowy pod nazwą „Społeczna Energia SumiRiko”, zaś w kwietniu br. firma ogłosiła dwudziestą, jubileuszową edycję.

W ramach tego programu pracownicy otrzymują od firmy granty na realizację autorskich projektów służących wsparciu rozwoju lokalnej społeczności. Od 2019 roku również brane są pod uwagę projekty zmierzające do realizacji 17 Celów Zrównoważonego Rozwoju. Prowadzone przez pracowników pomysły są ukierunkowane na realizację m.in. Celów nr: 3 – Dobre zdrowie i jakość życia, nr 4 – Dobra jakość edukacji oraz nr 13 – Działania w dziedzinie klimatu, jednocześnie promują ideę wszystkich 17 Celów.

Na przestrzeni 12 lat funkcjonowania programu grantowego pracownicy SumiRiko Poland intensywnie angażowali się w ochronę środowiska, utworzyli wiele ogrodów zieleni, zorganizowali mnóstwo imprez naukowo-kulturalnych i sportowych. W ciągu kilkunastu lat (2020-21 roku z powodu pandemii program został zawieszony) zostały realizowane łącznie 74 projekty przez 537 pracowników-wolontariuszy, we współpracy z 43 instytucjami. Uczestniczyło w nich około 17400 mieszkańców gminy Wolbrom oraz powiatu olkuskiego. Jak wskazuje nazwa programu, SumiRiko Poland pragnie pozostać pozytywnym źródłem „Społecznej Energi”.

Powoli, powoli, zima od nas odchodzi, a wraz z nią śnieg, którego może w tym roku zbyt wiele nie było, ale jednak przez kilka tygodni przykrywał nasze domy, pola, łąki i drogi. Cieszymy się, że coraz bliżej nas wiosna. Szkoda, że powitamy ją... stertami śmieci przy naszych drogach.

Czasem aż trudno w to uwierzyć, ale w czasie, gdy za śmieci płacimy wszyscy tyle samo, gdy gmina utrzymuje PSZOK – Punkt Selektywnej Zbiórki Odpadów Komunalnych, są jeszcze osoby, zapewne mieszkańcy naszej gminy lub gmin ościennych, którzy jednak upodobali sobie zaśmiecanie poboczy dróg, lasów i łąk. Zdaje się, że od lat mają ulubione miejsca, które „ozdabiają” wyrzucanymi butelkami, papierami, pudełkami, pojemnikami, a nawet oponami. Jednym z takich miejsc jest droga na Kamienną Górę, przy której co roku o tej porze znaleźć można sterty śmieci. Ale przecież każdy z nas zna takich miejsce znacznie więcej...

Czy doczekamy czasów, gdy ten niecny proceder wreszcie się skończy...?

17 i 18 kwietnia BEZPŁATNA ZBIÓRKA ELEKTROŚMIECI w gminie WOLBROM

17 kwietnia: Wolbrom, Zabagnie, Łobzów, Boża Wola, Poręba Dzierżna, Miechówka, Kąpiołki, Kąpiele Wielkie, Strzegowa, Dłużec, Domaniewice, Załęże, Lgota Wolbromska.

18 kwietnia: Brzozówka, Wierzchowisko, Sulisławice, Podlesice II, Jeżówka, Lgota Wielka, Poręba Górna, Budzyń, Zasępiec, Chełm, Gołaczewy, Chrząstowice, Zarzecze, Kaliś.

Odpady należy wystawić przed posesję do godz. 8:00 w dniu zbiórki. Osiedla w wyznaczonych boksach.

W przypadku pytań i reklamacji prosimy o kontakt tel. 32 70 65 301 (w godzinach pracy Urzędu 7:00-15:00)

W miechowskim starostwie zagadnieniami szeroko rozumianej ekologii zajmuje się Marzena Wiejak – doradca ds. klimatu i środowiska, absolwentka studiów II stopnia na Uniwersytecie Rolniczym w Krakowie na Wydziale Leśnictwa oraz studiów podyplomowych, ukończonych w ramach projektu „Eko Małopolska dla Klimatu” w 2022 roku na AGH, o kierunku Adaptacja do zmian klimatu. Pytamy skąd zainteresowanie ekologią i na czym polega jej praca.

- Dlaczego została pani doradcą klimatycznym?

- W czasach kryzysu klimatycznego konieczna jest eko-edukacja, kształtowanie postaw ekologicznych w społeczeństwie, ale również wsparcie władz lokalnych w proekologicznych działaniach na „własnym podwórku”. W swoim prywatnym życiu wprowadziłam wiele zmian z korzyścią dla środowiska i własnego portfela, dlaczego więc nie namawiać do tego innych? Dla mnie ważne było również, że stanowisko doradcy oferuje nieustanny rozwój i poszerzanie wiedzy w niezwykle przyszłościowym kierunku, stawia przed wieloma wyzwaniami oraz zapewnia ciągły kontakt z ludźmi.

- Czym się zajmuje się pani w swojej pracy?

- Moja praca to przede wszystkim ekologiczna edukacja społeczeństwa – kształtowanie postaw eko, promowanie OZE i ochrony przyrody. To nawiązywanie współpracy z ludźmi z różnych branż i środowisk, którzy chcą mieć swój udział w poprawie jakości powietrza i stanu środowiska. To także doradztwo dla władz powiatowych w tworzeniu dokumentów i polityki wspierającej adaptację / mitygację naszego regionu do zmiany klimatu.

- Jakie działania na rzecz klimatu uważa pani za szczególnie istotne?

- Zdecydowanie odejście od paliw kopalnych i możliwie jak największe inwestycje w odnawialne źródła energii, ale też nieustawanie w poszukiwaniu nowych rozwiązań w celu osiągnięcia bezpieczeństwa energetycznego.

- Które ze swoich działań szczególnie dobrze pani wspomina?

- Na pewno długo będę wspominać warsztaty owadzie w Szkole Podstawowej w Małym Książu. To były zajęcia, podczas których dzieci miały za zadanie z otrzymanych naturalnych materiałów wypełnić „hotele” dla owadów, które następnie rozlokowaliśmy na terenie zielonym przy szkole, dzieci wysiały także łąkę kwietną dla zapylaczy. Było mnóstwo śmiechu i dobrej zabawy, ale też ogrom sprzątania. Przy okazji dzieci dowiedziały się, że świat owadów również dotknęła antropogeniczna zmiana klimatu i należy im pomóc, chociażby poprzez zapewnienie bazy pokarmowej i schronienia w naszych własnych ogródkach. Temat wymierania owadów ze względu na zmianę klimatu i zanieczyszczenie środowiska jest na tyle ważny i ciekawy, że również w tym roku postanowiłam wpleść go w jakąś akcję. Tak narodził się pomysł na nawiązanie współpracy z Powiatowym Kołem Pszczelarzy w Miechowie.

- Co już zrobiliście albo co takiego planujecie w ramach współpracy?

- Podczas II Małopolskiego Dnia dla Klimatu w powiecie miechowskim zostały przewidziane 3 wydarzenia: 27 marca zasadzenie przez pszczelarzy ponad 500 drzewek owocowych starych odmian oraz warsztaty pszczelarskie 29 marca w Szkole Podstawowej w Książu Małym i 5 kwietnia w Szkole Podstawowej w Tczycy. Planujemy też inne wspólne działania, ale na wszystko przyjdzie odpowiednia pora.

- Dlaczego akurat „drzewka owocowe starych odmian”?

- Stare odmiany przez specjalistów uznawane są za gatunki o większej odporności na szkodniki, choroby czy zmienne warunki atmosferyczne, a więc ograniczamy lub eliminujemy konieczność chemicznych oprysków ochronnych. Są to sprawdzone odmiany przystosowane do wzrostu w polskich warunkach klimatycznych, które nie wymagają specjalnego nakładu pracy. Dzięki temu są łatwe w utrzymaniu. W okresie kwitnienia są pożytkiem dla owadów zapylających, w tym pszczoły miodnej hodowanej w pasiekach, ich kwiaty wydzielają intensywny, przyjemny zapach. Owoce są aromatyczne, bogate w walory smakowe i bezpieczne dla zdrowia, ponieważ, jak wspomniałam wcześniej, odmiany te są bardziej odporne.

- Co będzie się działo na warsztatach pszczelarskich, czemu mają one służyć?

- Warsztaty zostaną poprowadzone przez prawdziwych pszczelarzy. Dzieci dowiedzą się na czym polega praca pszczelarza, poznają rolę owadów zapylających w przyrodzie i ich znaczenie dla człowieka. Pszczelarze opowiedzą o produktach pszczelich, każdy będzie miał okazję do zrobienia woskowej świecy, a uczestnicy zajęć otrzymają miodowe upominki. Na zakończenie wspólnie z pszczelarzami, dziećmi i nauczycielami na terenie zielonym przy szkole zostanie posadzona rajska jabłoń. Warsztaty te niosą ze sobą ważny przekaz: od owadów zapylających zależą losy naszej planety. Blisko 86% roślin na świecie zapylana jest przez owady, z czego 76% to rośliny jadalne - stanowiące źródło żywności. Ich ochrona jest więc konieczna, zważając na zanieczyszczenie środowiska, intensyfikację rolnictwa i zmianę klimatu.

- W jaki sposób możemy im pomóc?

- Ochrona czynna może polegać na zakładaniu budek, w których owady mogą się zagnieździć, sianiu roślin żywicielskich, dbaniu o miedze i zadrzewienia śródpolne, zamiast trawnika wysiewanie łąk kwietnych, sadzenie drzew miododajnych jak lipa, akacja czy drzewa owocowe. Nie wolno niszczyć ich gniazd i usuwać roślin stanowiących dla nich pokarm. Rolnicy i sadownicy, a także wszyscy którzy posiadamy własne ogródki powinniśmy pamiętać, aby stosować jak najmniej chemii, a jeśli już to wykonywać opryski w godzinach wieczornych lub w nocy oraz nie stosować środków toksycznych dla pszczół w okresie kwitnienia roślin.

II Małopolski Dzień dla Klimatu – kampania w ramach projektu LIFE-IP EKOMAŁOPOLSKA „Wdrażanie Regionalnego Planu Działań dla Klimatu i Energii dla województwa małopolskiego” (LIFE-IP EKOMALOPOLSKA/ LIFE19 IPC/PL/000005) dofinansowanego z programu LIFE Unii Europejskiej oraz NFOŚiGW.

W kwietniu 2022 roku Starostwo Powiatowe w Miechowie, podczas I Małopolskiego Dnia dla Klimatu, zorganizowanego w ramach realizacji zadań projektu EKO MAŁOPOLSKA dla Klimatu, rozdystrybuowało wśród mieszkańców wszystkich 7 gmin powiatu 7580 sztuk drzewek. Wspólnie ze Szkołami Podstawowymi z Książa Małego, Dziaduszyc i Pogwizdowa oraz Środowiskowym Domem Samopomocy w Kościejowie i Domem Aktywnego Seniora w Marchocicach zostało posadzonych 420 drzewek. Wszystko po to, aby promować sadzenie drzew wśród mieszkańców, przez co mogliby oni mieć realny wpływ na kształtowanie i poprawę lokalnego klimatu. Drzewa to naturalne klimatyzatory, filtry gleby, wody i powietrza, strefy buforowe chroniące przed zanieczyszczeniami i hałasem, są domem dla wielu organizmów, a zwłaszcza pomagają w walce ze zmianami klimatu pochłaniając dwutlenek węgla.

W 2023 roku, podczas II Małopolskiego Dnia dla Klimatu, koordynatorzy kampanii skupią się na znaczeniu sadzenia drzew dla „zdrowszego” klimatu pamiętając jednocześnie o owadach zapylających. W tym celu nawiązana została współpraca z pszczelarzami z Powiatowego Koła Pszczelarzy w Miechowie. Pod koniec marca zostanie wysadzonych niespełna 600 drzewek owocowych starych odmian – łącznie około 30 gatunków jabłoni, wiśni, czereśni, grusz, śliw, moreli i brzoskwiń – a więc drzew naturalnie bardziej odpornych na szkodniki i choroby, co znacznie ograniczy konieczność wykonywania zabezpieczających oprysków chemicznych.

Ważnym elementem powiatowej kampanii jest edukacja. W związku z tym 29 marca w Szkole Podstawowej w Książu Małym (gm. Książ Wielki) oraz 5 kwietnia w Szkole Podstawowej w Tczycy (gm. Charsznica) przedstawiciele Powiatowego Koła Pszczelarzy w Miechowie zaprezentują uczniom zawód pszczelarza oraz zapoznają z rolą, jaką odgrywają wszystkie owady zapylające w przyrodzie oraz w działalności człowieka. Większość z nas nie zdaje sobie nawet sprawy, jak wielki jest wpływ owadów zapylających – głównie pszczół, w tym dzikich gatunków – na produkcję żywnościową. Istnieje wiele czynników, które przyczyniają się do spadku liczebności owadów. Do głównych zalicza się intensywne rolnictwo, pestycydy i właśnie zmiany klimatu. Choć jednocześnie brak zapylaczy nie oznacza zagłady ludzkości. Oznacza jednak ogromną zmianę trendów żywieniowych, a możliwe też, że klęskę głodu na skalę światową. Zapylacze nie kończą się na pszczołowatych. Szacunki podają, że za 1/3 – 1/2 odwiedzin owadów zapylających na kwiatach odpowiadają właśnie inne gatunki, jak np. motyle, muchówki, chrząszcze czy mrówki (poza królestwem owadów również żyją zapylacze – ślimaki, nietoperze, ptaki czy jaszczurki).

Pamiętajmy więc, że właśnie owadom zapylającym zawdzięczamy przeważającą ilość pożywienia, jakie trafia na nasze stoły. To one odpowiadają za rozmnażanie i plonowanie roślin zjadanych przez inne zwierzęta. Możemy i powinniśmy je chronić. Każdy może się do tego przyczynić – unikając herbicydów i insektycydów, chroniąc naturalne siedliska pszczół dzikich, zakładając łąki kwietne, urozmaicając nasadzenia przydomowe czy pozostawiając część ogrodu w stanie naturalnym, kupując płody rolne z gospodarstw ekologicznych oraz upowszechniając wiedzę o znaczeniu pszczół w przyrodzie i roli owadów w środowisku.

II Małopolski Dzień dla Klimatu – kampania w ramach projektu LIFE-IP EKOMAŁOPOLSKA „Wdrażanie Regionalnego Planu Działań dla Klimatu i Energii dla województwa małopolskiego” (LIFE-IP EKOMALOPOLSKA/ LIFE19 IPC/PL/000005) dofinansowanego z programu LIFE Unii Europejskiej oraz NFOŚiGW.

27 marca o godz 14:00, na rynku w Wolbromiu rozpoczął się event gminny – akcja promująca realizację projektu pn. „Wymiana starych kotłów, pieców, urządzeń grzewczych wykorzystujących paliwa stałe na kotły gazowe i spalające biomasę w indywidualnych gospodarstwach domowych wraz z dofinansowaniem termomodernizacji części budynków na terenie gminy Wolbrom” (nr RPMP.04.04.02-12-0235/18).

W spotkaniu uczestniczyli pracownicy UMiG Wolbrom – pomoc merytoryczna dla potencjalnych beneficjentów oraz firmy wystawiające nowoczesne urządzenia grzewcze – wsparcie techniczne. Pomimo niesprzyjającej aury zainteresowanie mieszkańców było duże (ok. 70 osób).

W projekcie można otrzymać dofinansowanie do 14 tys. zł. Po audycie energetycznym oraz po wykonaniu oceny energetycznej budynku, będzie znany zakres wykonywanych prac termomodernizacyjnych oraz zostanie wskazana moc nowoczesnego urządzenia grzewczego.

W trakcie trwania eventu, informowano również o programie „Czyste powietrze” oraz o Projekcie zintegrowanym LIFE, którego gmina Wolbrom jest beneficjentem.

W ramach eventu zainteresowani mieszkańcy otrzymali również promocyjne gadżety, rośliny antysmogowe jak również ulotki informujące o dotacjach unijnych i uchwale antysmogowej.

DOTACJA

DO WYMIANY STARYCH KOTŁÓW

(KOPCIUCHÓW)

„Wymiana starych kotłów, pieców, urządzeń grzewczych wykorzystujących paliwa stałe na kotły gazowe i spalające biomasę w indywidualnych gospodarstwach domowych wraz z dofinansowaniem termomodernizacji części budynków na terenie gminy Wolbrom.”

ZAKOŃCZENIE PRAC OBJĘTYCH UMOWĄ:

DO 31 SIERPNIA 2023 ROKU

(Decyduje kolejność zgłoszeń)

JAK ZŁOŻYĆ DEKLARACJĘ?

Deklarację należy składać w Urzędzie Miasta i Gminy Wolbrom.

Formularz do druku dostępny w linku lub w UMiG Wolbrom, pokój 110.

KONTAKT:

Urząd Miasta i Gminy Wolbrom

Referat Infrastruktury, pok. 110

tel. 32 70 65 364, 32 70 65 388

27 marca godz. 14:00

WOLBROM, RYNEK

gminny event

DOTACJA NA WYMIANĘ STARYCH KOTŁÓW

WYSTAWA NOWOCZESNYCH URZĄDZEŃ GRZEWCZYCH - doradztwo

Kilka miesięcy temu na łamach „Wieści Wolbromskich” przedstawiłem historię nazewnictwa ulic, wsi, kolonii i przysiółków w mieście i gminie Wolbrom. Teraz postaram się przybliżyć historię nazewnictwa rzek na terenie gmin Wolbrom i Trzyciąż. Wolbrom leży nad źródłami Pokrzywianki i Szreniawy, w pobliżu są źródła Centary i były Białej Przemszy, ale tylko Szreniawa ma nie budzącą wątpliwości nazwę. Wszystkie te rzeki należą do dorzecza Wisły. Obowiązujący urzędowy „Wykaz nazw wód płynących w Polsce” zweryfikowany i ustalony przez Komisję Nazw Miejscowości i Obiektów Fizjograficznych, działającą od 1997 r. przy Ministrze Spraw Wewnętrznych i Administracji, określa poprawne nazwy rzek w sposób jaki poniżej je opisałem, z tym, że nazwa tutejszej rzeki Pokrzywianki w nim nie figuruje.

Centara

Pierwsza z interesujących nas rzek to Centara (czasem spotyka się dawniejszą, błędną obecnie nazwę, Centary). Nie znane jest pochodzenie jej nazwy. Na jej początek składają się dwa potoki, stąd problem we wskazaniu właściwego źródła. Jeden z nich ma swe źródła w Łobzowie, pomiędzy III-gą, a IV-tą Kolonią i płynie na zachód przez Łobzów, z którym łączy się drugi ze źródłowych potoków, wypływający z Bożej Woli. Potem Centara skręca na południe, odwiedzając Zabagnie. Na tej rzece, pomiędzy Wolbromiem a Zabagniem, jak widać na starych mapach, istniał staw, na miejscu którego, w początkach lat 80-tych XX wieku, wybudowano Zalew Wolbromski. Centara, po opuszczeniu zalewu i przepłynięciu pod drogą z Wolbromia do Pilicy, płynie na południe. Po  południowej stronie tej drogi znajdował się pierwszy młyn na Centarze o nazwie Rosochacz – wymieniony w lustracji z 1564 roku (1), na mapie z 1915 r., ale w Rozporządzeniu Wojewody Kieleckiego z 1933 roku o podziale m.in. powiatu olkuskiego na gminy miejsce to nazywa się osada młyńska Grobla. Dalej rzeka płynie pomiędzy Wolbromiem a Lgotą Wolbromską, aby w okolicy oczyszczalni ścieków skręcić niemalże pod kątem prostym na zachód. Tutaj wpada do niej, od wschodu, opisana poniżej Pokrzywianka. (2). Zaraz za tym miejscem, a przed cmentarzem żołnierzy z I wojny światowej, po północnej stronie rzeki (właściwie na małym bezimiennym potoczku wpadającym od północy do Centary) był drugi młyn na Centarze o nazwie Ogonowski, pochodzącej od jego dawnego właściciela nazywanego Ogon. Miejsce to nazwano od nazwy młyna Ogonów i stało się przysiółkiem Kalisia. Natomiast na mapach: rosyjskiej z 1843 r., austriackiej z 1915 r. oraz polskiej Wojskowego Instytutu Geograficznego z 1934 r. młyn ten nazywa się Stefański (od nazwiska ówczesnego właściciela), choć przytoczone powyżej Rozporządzenie Wojewody Kieleckiego z 1933 roku używa nazwy osada młyńska Ogonów. Następnie Centara płynie kilkadziesiąt metrów na północ od torów kolejowych przez Kaliś. Spotykamy tu na niej ostatni już w okolicy drewniany most, który jest na drodze łączącej DW 783 przez Kaliś z Lgotą Wolbromską, przy którym po wschodniej stronie tej drogi był trzeci młyn na Centarze zwany Władykowskim. Jest tam mały staw na rzece. Pomiędzy Kalisiem a Zarzeczem znajdował się czwarty młyn. Na mapie austriackiej z 1915 r. nazywał się Gordela, a na polskiej mapie WIG z 1934 r. Gardyło. Jego nazwa pochodzi od młynarza o nazwisku Gardela. Dzisiaj w tym miejscu jest staw, będący jedyną pozostałością tego młyna. Jak pisze Andrzej Pankowicz w książce „Wolbrom – studium przestrzeni miejskiej w okresie staropolskim”, wydanej w 1998 r., lustracja z 1564 r. wymienia młyny „nad Pokrzywnicą i przy stawie zwanym Rosochacz”. Potop szwedzki przetrwały trzy młyny pod Wolbromiem. Należały one do młynarzy o imionach: Władyka, Gardela, Ogon. Młyny: Rosochacz, Ogonowski, Koziński i Władykowski wspomniane są przy wizytacji dekanatu wolbromskiego jako istniejące w Wolbromiu w 1782 roku (3). Przynajmniej dwa młyny: Rosochacz i Włodykowski istniały do końca I Rzeczpospolitej. Sądząc z nazwy to są te same młyny, które wymieniają lustracje z XVI i XVII wieku i mapy z XIX i XX wieku, choć na tych ostatnich młyn Ogonowski zwany jest Stefański. Z wolbromskim młynarstwem związane było piwowarstwo, bowiem wspomina o nim lustracja z 1564 roku, a w czasach Sejmu Wielkiego były w Wolbromiu browary: pański, plebański i przy karczmie. (4)

Dalej Centara płynie przez Zarzecze, po północnej stronie zabudowań Kolonii Nadmłynie, potem skręca na południe (jest granicą sołectw Gołaczewy i Chrząstowice), przecina drogę prowadzącą przez Chrząstowice i znów skręca na zachód, płynąc pomiędzy zabudowaniami a torami kolejowymi. Kolejne młyny były: piąty w miejscu gdzie kiedyś był przejazd kolejowy na „starej drodze” Olkusz-Wolbrom, na początku kolonii Nadmłynie (wzięła nazwę od tego młyna), a szósty był w pobliżu przystanku PKP w Chrząstowicach. Paręset metrów za ostatnimi domami Chrząstowic rzeka skręca na północ i przecinała „starą drogę” Olkusz-Wolbrom. Dziś w tym miejscu nie ma mostu (został on rozebrany) po przebudowie drogi i asfalt starej drogi kończy się na rzece. Obok był siódmy młyn na Centarze. Dalej płynie ona jeszcze kawałek na zachód, gdzie kiedyś wpadała do Białej Przemszy, a obecnie od tego miejsca, zasilana wodą Centary, zaczyna płynąc Białą Przemsza.

Melioracja przeprowadzona w 2006 roku zmieniła bieg rzeki w okolicy chrząstowickiej szkoły. W dokumentach dotyczących tej inwestycji użyto prawidłowej nazwy rzeki Centara na całej opisanej tu jej długości do ujścia do Białej Przemszy (5).

Pokrzywianka

Druga z rzek ma źródła na bagnach w Wolbromiu, pomiędzy ogródkami działkowymi, a lasem znajdującym się za magazynami przy ul. Garbarskiej i nazywa się Pokrzywianka (rzadko zwana też Wolbromianka) (6). We wspomnianym „Wykazie nazw wód płynących w Polsce” nie jest ujęta „nasza” Pokrzywianka. Są w nim trzy inne rzeki o tej nazwie, ale leżą w innych rejonach Polski. Następnie Pokrzywianka płynie na zachód. W latach 90-tych pomiędzy os. Łokietka a placem targowym wybudowano na niej niewielki zbiornik, nazwany od jego kształtu Nerka, służący wędkarzom. Dalej rzeka ta przecina ulice Piłsudskiego, Krakowską, płynie na południe od parku miejskiego i opuszcza Wolbrom, wpadając za oczyszczalnią ścieków do rzeki Centara, czyli opisanej powyżej. W latach 80-tych XX wieku, z uwagi na potworny odór jaki powodowały spuszczane do Pokrzywianki ścieki z wolbromskiej garbarni, zwano ją też żartobliwie Śmierdziawką. Dodatkowo w tamtych latach z tego samego względu często przybierała ona różne kolory.

Biała Przemsza

Trzecia z rzek będąca przedmiotem niniejszego artykułu to Biała Przemsza. Ma długość 63,9 km i zlewnię o powierzchni 876,6 km². Swoje źródła, wg większości map, Biała Przemsza miała w należącej do Suchej (gm. Trzyciąż) koloni Czyściec (nazwa powoli zanikająca), leżącej przy drodze Wolbrom-Kraków i na zachód od niej, pomiędzy jej skrzyżowaniem z trasami do Gołaczew i Wysocic a granicą wsi Podchybie, która oznaczona jest odpowiednim znakiem drogowym. Na niektórych mapach jej źródło było pokazane nieco dalej na wschód, w Suchej, w pobliżu skrzyżowania głównej wiejskiej drogi z szosą do Zasępca. W pobliżu tego miejsca stoi słupkowa kapliczka. Następnie z tego źródła rzeka płynęła na zachód, przecinała DW 794 Koniecpol-Wolbrom-Kraków i skręcała na południe, płynąc przez należącą do Suchej kolonię Czyściec. Potem znów płynęła na zachód, mijała od północy jangrockie Cieplice, przepływała pod DW 793 Olkusz-Wolbrom-Miechów, torami kolejowymi i dopływała do zachodniego krańca Chrząstowic.

Na nielicznych mapach można spotkać jeszcze inne, też już wyschłe źródło Białej Przemszy. Mianowicie w lesie w pobliżu ul. Grabie w Chełmie, przy drodze wojewódzkiej nr 794 z Wolbromia do Krakowa, wypływał potok płynący na południe i łączący się z opisanym powyżej w okolicy skrzyżowania tej drogi z szosami do Wysocic i Gołaczew. Piszę w czasie przeszłym o źródłach Białej Przemszy, bowiem ponad 20 lat temu rzeka ta wyschła na odcinku od Suchej do Chrząstowic. Przyczyniła się do tego działalność olkuskich kopalń, bowiem już od końca lat 80-tych XX wieku powodowała deficyt wody w okolicy. Czas pokaże, czy zaprzestanie wydobycia w nich sprawi, że za kilka czy kilkanaście lat rzeki te znów będą płynąć wesoło szemrząc wodą....

Teraz Biała Przemsza płynie w praktyce od Chrząstowic, gdzie wpada do niej Centara. Najpierw płynie po północnej stronie torów kolejowych, gdzie opuszcza gminę Wolbrom. Dalej płynie przez Golczowice, Klucze, Pustynię Błędowską, dzielnice Dąbrowy Górniczej: na południe od Błędowa i przez Okradzionów. Potem opływa Sławków od wschodu i południa i opuszcza teren historycznej Ziemi Olkuskiej. Następnie jest granicą Sosnowca i Jaworzna, a na granicy Sosnowca oraz Mysłowic łączy się z Czarną Przemszą, tworząc Przemszę, która wpada do Wisły.

Historia nazewnictwa Białej Przemszy i rzek w jej dorzeczu

Według „Ilustrowanego Przewodnika po Ziemi Olkuskiej” Stanisława Wiatrowskiego z 1938 roku jej nazwa bierze się z następującej legendy. Otóż jak żył św. Stanisław Biskup, to podróżował po swojej diecezji i zawitał do Cieślina. Odprawiał tam mszę św. przy polowym ołtarzu. Teren wokół był piaszczysty, nigdzie nie było wody. Św. Stanisław uderzył pastorałem o ziemię, woda wytrysnęła i powstało źródło potoku, który do dziś zasila swoimi wodami Białą Przemszę. Stąd nazwa „Prze-msza”. W podzięce wierni nieopodal tego źródła postawili drewniany modrzewiowy kościół pw. św. Stanisława, który w okresie II Rzeczpospolitej został zastąpiony murowanym kościołem. (7)
Niekiedy przy błędnym przyjęciu, że Biała Przemsza ma swe źródła w Wolbromiu lub Łobzowie, ten jej wyschnięty odcinek od Suchej do Chrząstowic jest czasem nazywany „od Czyśćca struga” lub „Sucha”, ale nazw tych nie ma w "Wykazie nazw wód płynących w Polsce". Nazwy te wywodzą się odpowiednio od tego, że źródła położone są w pobliżu kolonii Czyściec lub w Suchej. (8). W „Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego, t. I: Aa – z 1880 r., ten odcinek nazwany jest „Struga z błot wolbromskich”. (9)

W opracowaniach, przewodnikach turystycznych i na mapach można spotkać różne nazwy opisanych rzek na przestrzeni dziejów. W książce „Wolbrom – studium przestrzeni miejskiej w okresie staropolskim”  podana jest nazwa rzeki „Pokrzywnica”, występująca w lustracji z 1564 r. jako lokalizacji przy niej młyna (10), ale nie wiemy czy nazwa ta odnosi się do dzisiejszej Centary czy Pokrzywianki. Jej autor dobrze opisuje przebieg Centary i Pokrzywianki, ale jednocześnie błędnie dodaje, że „od połączenia się tych dwóch rzek” nosi ona nazwę Biała Przemsza. (11). Sporządzona
w 1792 r. „Mappa szczególna Woiewodztwa Krakowskiego i Xięstwa Siewierskiego: zrządzona z innych wielu mapp miejscowych tak dawniey iak i świeżo odrysowanych tudzież gościncowych
i niewątpliwych wiadomości wszystko tudzież według reguł geograficznych i obserwacyj astronomicznych” obrazuje ciąg obecnych rzek: Pokrzywianka od źródeł w Wolbromiu, Centara do ujścia do Białej Przemszy jako „Pokrzywnica” (12). W „Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego, t. I: Aa – z 1880 roku” pisze, że „Białą Przemszę tworzą połączywszy się dwa strumienie. Jeden wypływający z Łobzowa (chodzi o Centarę), a drugi spod Poręby Górnej (chodzi o właściwe źródła Białej Przemszy). Ma ona 52 wiorsty, z czego 13 jest granicą. (13) „Ilustrowany Przewodnik po Ziemi Olkuskiej” Stanisława Wiatrowskiego z 1938 roku informuje, że Wolbrom leży u źródeł Białej Przemszy i znajdują się one na torfowiskach pomiędzy dworcem, a miastem zaznaczając jednocześnie, że w niektórych opisach rzekę tę nazywają Pokrzywnica albo Centara, zasilającą swoimi źródłami Białą Przemszę. (14) Z kolei Julian Zinkow w przewodniku „Orle Gniazda i Krajobrazy Jurajskie”, wydanym w 1988 roku, informuje jedynie, że Wolbrom leży „na źródłowiskowym dziale Białej Przemszy i Szreniawy” (15).

Na mapach z XIX i I połowy XX wieku nazwy rzek są prawidłowo opisane. Chodzi o mapy: rosyjską (tkz. kwatermistrzowską) z 1843 r, sztabową austriacką z 1915 r., polskie: Wojskowego Instytutu Geograficznego z 1934 roku i województw stalinogrodzkiego (tak w latach 1953-1956 nazywało się woj. katowickie) i krakowskiego z 1954 roku, na których prawidłowo zaznaczono Centarę (co prawda używając ówczesnej formy „Centary”) i Białą Przemszę, zgodnie ze współczesnym wykazem z 1997 r, a Pokrzywianka nie ma naniesionej swojej nazwy.

Bałagan zaczyna występować na niektórych mapach powojennych. Na mapie WIG z 1958 r. nazwa Biała Przemsza przyjęta tak jak w przytoczonym powyżej „Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego, t. I: Aa – z 1880”. Pomimo wydania w 1997 r. wspomnianego „Wykazu nazw wód płynących w Polsce” nadal na niektórych mapach można spotkać błędne utożsamienie nazw rzek. Na mapie turystycznej powiatu zawierciańskiego (która „zahacza” o te tereny) z 2001 roku, dla rzeki od Kalisia do Chrząstowic widnieje prawidłowa nazwa Centara, a Pokrzywianka jest bez nazwy. Na współczesnej mapie Nadleśnictwa Olkusz (brak daty wydania) prawidłowo naniesiono nazwę Pokrzywianka, ale na niej Biała Przemsza ma źródła w Łobzowie, a jej nazwa błędnie przypisana jest także dla rzeki Centara, której nazwa nie jest użyta. Wyschnięty odcinek Białej Przemszy oznaczony jest linią przerywaną i opisany jako „d. Biała Przemsza”. Obecnie po wyschnięciu odcinka Białej Przemszy od źródeł do Chrząstowic na mapach spotyka się czasami zamiast Centara nazwę Biała Przemsza dla rzeki płynącej od Wolbromia. Mapa Jury z 2022 r. pokazuje bieg Białej Przemszy od źródeł w Kolonii Czyściec, a jak wiemy rzeki już tam dawno nie ma. O kłopotach z prawidłowym nazewnictwem rzek świadczy fakt, że na żadnym moście nad Pokrzywianką i Centarą nie umieszczono informacyjnych znaków drogowych z nazwą rzeki. Widocznie jej nazwa sprawia kłopot także zarządcom dróg.

Prawobrzeżne dopływy Białej Przemszy to:

- Centara w Chrząstowicach,

- Tarnówka w Golczowicach, którą na różnych mapach oraz w literaturze można spotkać pod innymi nazwami: Sączenica (popularna nazwa potoczna), Dzdzenica, Struga z pod Domaniewic (nazwa wymieniona w „Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego, t. I: Aa – z 1880 r.) (16). Nazwa Tarnówka pochodzi od nazwiska dawnego właściciela gruntów położonych w pobliżu tego potoku i jest we wspomnianym na wstępie „Wykazie nazw wód płynących w Polsce”. Źródło Tarnówki nazywane „wieczne źródło” jest w północnym przysiółku Domaniewic – Czarny Las, skąd rzeka ta płynie na południe, zaraz po starcie są na niej dwa zalewy (ośrodek wypoczynkowy) powstałe na miejscu dawnego stawu dworskiego. Następnie skręca na zachód, płynie przez Załęże, zmienia kierunek na południowy, opływa Bydlin i potem płynie w stronę południo-zachodnią, mijając po drodze Cieślin i wpada w Golczowicach do Białej Przemszy. Rzekę tą obecnie częściej nazywa się Sączenica niż urzędowo Tarnówka. Wspomniana wyżej mapa Jury z 2022 r. też podaję nazwę Sączenica. Podobno Sączenica to zaginiona (wyschła) rzeka w okolicy Bydlina. (17). Prawobrzeżnym dopływem Tarnówki jest wpływający do niej w okolicy Cieślina potok Stoki, który nazwę zaczerpnął od przysiółka Kwaśniowa o tej samej nazwie, gdzie ma swoje źródła.

Pozostałe prawobrzeżne dopływy Białej Przemszy płyną poza gminą Wolbrom i są to kolejno: Dębiesznica, Centuria, Potok Błędowski zwany też Strugą Błędowską, Struga Sławkowska, Bobrek.

Lewobrzeżne dopływy Białej Przemszy to:

- przy błędnym przyjęciu, że Biała Przemsza ma źródła w Wolbromiu lub Łobzowie, to pierwszym jej lewobrzeżnym dopływem była wyschnięta obecnie od Czyśćca struga wpadająca ze wschodu w Chrząstowicach.

Pozostałe lewobrzeżne dopływy Białej Przemszy płyną poza gminą Wolbrom i są to kolejno: Biała, Sztolnia Ponikowska, Kanał Dąbrówka, Kanał Warwas, Sztoła (dawna nazwa Czartoria, a w „Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego, t. I: Aa – z 1880 roku” nazwana Sztolnia) (18), Kanał Kopalni Piasku Jaworzno – Szczakowa, Kozi Bród.

Oprócz wyżej wymienionych rzeczek na mapach można dostrzec w dorzeczu Białej Przemszy mnóstwo małych, bezimiennych strumieni.


Szreniawa

Na wolbromskich torfowiskach swe źródło ma również Szreniawa o długości 87,39 km i powierzchni dorzecza 706 km, która bierze swój początek w pobliżu granic Wolbromia i Jeżówki, po stronie tej ostatniej miejscowości, na zachód od torów kolejowych. Płynie ona w przeciwną stronę niż Pokrzywianka i Centara (ale też stanowi dorzecze Wisły), a mianowicie najpierw na południe wzdłuż kolei, potem przecina Szosę Miechowską, by na wysokości ogródków działkowych skręcić na wschód, przepłynąć pod torami kolejowymi i obwodnicą Wolbromia. Potem płynie przez Brzozówkę (wzdłuż drogi przez wieś), skręca na północny wschód, płynie przez Wierzchowisko, Sulisławice i opuszcza teren powiatu olkuskiego. Dalej jej nurt wiedzie przez: Szreniawę (od której wzięła swą nazwę), Witowice, Falniów (w powiecie miechowskim), Słomniki (powiat krakowski), Proszowice, by w okolicy Koszyc w powiecie proszowickim zasilić Wisłę. Jej lewymi dopływami są Cicha, Pojałówka, Ścieklec, Łękawa, a prawymi Gołczanka i Goszcza – wszystkie płyną poza powiatem olkuskim. Z nazewnictwem tej rzeki nie ma problemów.

Dłubnia

Na terenie gminy Trzyciąż płynie Dłubnia – ma długość 50,76 km i powierzchnię dorzecza 272 km². Wypływa ze źródła w Jangrocie i płynie na wschód. Przepływa przez: Trzyciąż, Glanów, Imbramowice, Wysocice, Sieciechowice, gdzie opuszcza powiat olkuski. Dalej płynie przez: Michałowice, Batowice oraz dawne wsie stanowiące części Krakowa: Dłubnię, Krzesławice i Mogiłę, gdzie uchodzi do Wisły. Dawniej znana jako Glanówka, również jako Gorąca, ale te nazwy nie są już spotykane na znanych mapach. Dopływami Dłubni są: Baranówka (Luborzycki Potok), kanał Burzowiec, Minóżka i Młynkówka - wszystkie płyną poza powiatem olkuskim.

Serdeczne podziękowania dla Pani Agnieszki Tabor z Chrząstowic za informacje i zdjęcia dot. opisanych rzek.

NORBERT KARAŚ

Na zdjęciach:

Chrząstowice - miejsce dawnego mostu.

Chrząstowice - koryto Białej Przemszy.

Lód na Centarze.

Przypisy:
1. - A. Pankowicz, Wolbrom – studium przestrzeni miejskich w okresie staropolskim, Wolbrom 1998, s. 37-38.
2. - mapa Wojskowego Instytutu Geograficznego z 1934 r.
3.- M. Łyczak, Dzieje Wolbromia, Pracownia Regionalna PTTK Katowice, s. 7 w: http://krajoznawca.org/kg18/246-dzieje-wolbromia
4.  - A. Pankowicz, Wolbrom – studium przestrzeni miejskich w okresie staropolskim, Wolbrom 1998, s. 37-38.
5. - relacja Pani Agnieszki Tabor z Chrząstowic.
6. - A. Pankowicz, Wolbrom – studium przestrzeni miejskich w okresie staropolskim, Wolbrom 1998, s. 18.
7. - S. Wiatrowski, Ilustrowany Przewodnik po Ziemi Olkuskiej, 1938 r., s. 104.
8. - mapa Wojskowego Instytutu Geograficznego z 1958 r. oraz wikipedia – hasło Biała Przemsza.
9. - Biała Przemsza, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 181.
10. - A. Pankowicz, Wolbrom – studium przestrzeni miejskich w okresie staropolskim, Wolbrom 1998, s. 37.
11. - A. Pankowicz, Wolbrom – studium przestrzeni miejskich w okresie staropolskim, Wolbrom 1998, s. 18.
12. - „Mappa szczególna Woiewodztwa Krakowskiego i Xięstwa Siewierskiego: zrządzona z innych wielu mapp miejscowych tak dawniey iak i świeżo odrysowanych tudzież gościncowych i niewątpliwych wiadomości wszystko tudzież według reguł geograficznych i obserwacyj astronomicznych” z 1792 r.
13. - Biała Przemsza, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 181.
14. - S. Wiatrowski, Ilustrowany Przewodnik po Ziemi Olkuskiej, 1938 r., s. 94.
15. - J. Zinkow, Orle Gniazda i Krajobrazy Jurajskie, 1988 r., s. 255.
16. - Biała Przemsza, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 181.
17. - strona internetowa parafii św. Stanisława w Cieślinie - https://www.parafia-cieslin.pl
18. - Biała Przemsza, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 181.

Bibliografia:
- źródła pisane:
1. Pankowicz Andrzej „Wolbrom – studium przestrzeni miejskiej w okresie staropolskim”, Urząd Miejski w Wolbromiu, Wolbrom 1998 r.
2. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 181.
3. Wiatrowski Stanisław „Ilustrowany Przewodnik po Ziemi Olkuskiej”, Zarząd Związku Harcerstwa Polskiego, Olkusz, 1938 r.
4. Zinkow Julian „Orle Gniazda i Krajobrazy Jurajskie”, Sport i Turystyka, Warszawa, wydanie IV, 1988 r.

- źródła internetowe:
1. Łyczak Małgorzata, Dzieje Wolbromia, Pracownia Regionalna PTTK Katowice, internet.

- mapy:
1. Mapie turystyczna powiatu zawierciańskiego z 2001 roku.
2. Mapa Nadleśnictwa Olkusz (brak daty wydania).
3. Mapa Wojskowego Instytutu Geograficznego z 1934 r.
4. Mapa Wojskowego Instytutu Geograficznego z 1958 r.
5. Austriacka mapa sztabowa z 1915 r.
6. Mappa szczególna Woiewodztwa Krakowskiego i Xięstwa Siewierskiego: zrządzona z innych wielu mapp miejscowych tak dawniey iak i świeżo odrysowanych tudzież goscincowych i niewątpliwych wiadomości wszystko tudzież według reguł geograficznych i obserwacyj astronomicznych z 1792 r.

Pod hasłem NAJMŁODSI DLA ZIEMI 3 marca 2023 roku odbył się event ekologiczny dla najmłodszych uczniów szkół podstawowych z terenu Miasta i Gminy Wolbrom. W evencie zorganizowanym przez dyrektor Powiatowej Stacji Sanitarno Epidemiologicznej w Olkuszu Agatę Knapik oraz burmistrza Miasta i Gminy Wolbrom Adama Zielnika uczestniczyło ponad 350 osób.

Sala widowiskowa Domu Kultury w Wolbromiu po brzegi wypełniła się uśmiechniętymi dziećmi, którzy wzięli udział w ekologicznej mini-konferencji prowadzonej przez p. Agatę Knapik. Punktem kulminacyjnym wydarzenia był pokaz eko-mody. Wszyscy mieli możliwość podziwiania wspaniałych, ciekawych i pełnych fantazji strojów wykonanych z materiałów przeznaczonych do recyklingu. Ubiory były wspaniałe, zaś dodatki takie jak: nakrycia głowy, biżuteria oraz torebki zachwyciły oglądających. Dzieci - modele prezentowały swoje stroje jak najprawdziwsze gwiazdy, przechodząc po wybiegu i pozując do zdjęć. Przepiękne i pomysłowe stroje oraz kunszt ich wykonania oceniała komisja w składzie: burmistrz MiG Wolbrom Adam Zielnik, zastępca burmistrza Bożena Konieczna, przewodniczący Rady Miejskiej Bartłomiej Żurek, radna Agata Wójcik oraz przedstawicielki Wojewódzkiej Stacji Sanitarno - Epidemiologicznej w Krakowie Magdalena Droździk i Dominika Łatak-Glonek.

Konkurs na najlepszy strój wykonany z materiałów recyklingowych EKO-MODA

W konkursie EKO-MODY wzięło udział 22 uczennic i uczniów z 5 szkół podstawowych z terenu miasta i gminy Wolbrom: ZSP w Zarzeczu, ZSP w Wolbromiu, ZSP w Łobzowie, ZS w Wolbromiu i SP w Wierzchowisku.

Wyniki:

I miejsce: Laura Majda – kl. 3b ZSP w Wolbromiu

II miejsce: Antoni Chmura – kl. 3b ZSP w Wolbromiu

III miejsce: Filip Gawron – kl. 2 ZSP w Zarzeczu

Wyróżnienie: Weronika Woźniak – kl. 2b ZSP w Wolbromiu

Celem zorganizowanego przedsięwzięcia było propagowanie idei czystego środowiska i odpowiedzialnego gospodarowania odpadami wśród najmłodszych. Ponadto promowanie recyklingu oraz popularyzowanie wiedzy dotyczącej segregacji odpadów. Wspólne przygotowywanie eko-strojów zapewne przyczyniło się do rozwinięcia wyobraźni, kreatywności, pasji i twórczych poszukiwań zarówno u dzieci jak i rodziców.

Podczas eventu Inspektor Sanitarny Agata Knapik wraz z burmistrzem Adamem Zielnikiem oraz członkami komisji wręczyli ponadto dyplomy oraz nagrody rzeczowe laureatom X edycji konkursu plastycznego „Jesień w lesie grzyby niesie”.

Wyniki Powiatowego konkursu plastycznego „Jesień w lesie grzyby niesie” – X edycja

KATEGORIA ALBUM:

I miejsce: Katarzyna Kamionka – ZS-P w Zarzeczu

II miejsce: Joanna Zadęcka – SP Nr 10 w Olkuszu

KATEGORIA PLAKAT:

I miejsce ex aequo: Sylwia Bielak – SP w Wierzchowisku, Pola Grojec – SP w Dłużcu, Oliwia Strózik – ZS-P w Wolbromiu

II miejsce ex aequo: Emilia Sałek – SP Nr 4 w Olkuszu, Weronika Jedynak – SP Nr 1 w Bukownie, Paweł Mączka – SP w Kosmolowie

III miejsce ex aequo: Filip Kozik – OREW Wolbrom, Justyna Ciapa – OREW Wolbrom,
Wojciech Borowiec – SP w Dłużcu

KATEGORIA PRACA PRZESTRZENNA:

I miejsce ex aequo: Kamila Sojka – SP w Dłużcu, Laura Nowakowska – SP w Bolesławiu, Antoni Nocoń – SP w Jaroszowcu, Agata Szopa – ZS-P w Bydlinie

II miejsce ex aequo: Maja Piechulska – SP w Wierzchowisku, Melania Floryańska – SP Nr 1 w Olkuszu, Mikołaj Stach – ZS-P w Osieku

III miejsce ex aequo: Lena Pasich – ZS-P w Bydlinie, Oliwia Kubat – SP w Dłużcu, Zofii Dygas – SP w Kluczach

Wyróżnienia:

Kacper Lewandowski – ZS-P w Zarzeczu, Damian Iżak-Iżewski – OREW Wolbrom, Tomasz Wojno – OREW Wolbrom, Mateusz Gądek – OREW Wolbrom, Natalia Domagała – SP w Suchej, Natalia Gamrot – SP w Suchej, Jan Pęczek – SP w Suchej, Jakub Stanek – SP w Suchej, Emilia Jędrzejczyk – SP w Suchej, Adrian Adamuszek – SP w Kluczach, Emilia Kuś – ZS-P w Wolbromiu, Gabriela Mielczarek – ZS-P Nr 2 w Olkuszu, Zofia Bieniecka – ZS-P Nr 2 w Olkuszu, Dawid Gałka – SP w Kosmolowie, Zuzanna Tomsia – SP Nr 10 w Olkuszu, Szymon Błaszczyk – ZS w Gołaczewach, Julita Czarnota – SP w Zawadzie

Nagroda Grand Prix Burmistrza Miasta i Gminy Wolbrom:

Amelia Wiatrowska – Zespół Szkolno-Przedszkolny w Wolbromiu.

Nagroda Grand Prix Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w Olkuszu:

Franciszek Tylkowski – Szkoła Podstawowa Nr 3 w Olkuszu.

Dyplomy oraz nagrody w obu konkursach ufundował Burmistrz Miasta i Gminy Wolbrom oraz Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w Olkuszu.